Şimdi sen uyuyorsun. Bense 3bin miligramın kesemediği ağrımla 1 paketin sonunu söndürüyorum. İçimde çözemediğim şeylerin özlemini duyuyor ve onlar için yalvarıyorum...
Yalnız olmak istediğim için mi bilmiyorum ama, yalnızım yanında.. Yada tüm bu yalnızlığı da, içimde durup durup hortlayan karanlığı da hak veriyorum..
İsyan edemiyorum, edemem çünkü o kadar cesur değilim ki ben..
Çok şey yapmakla, hiç bir şey yapmamak aynı sonsa eğer, hiç olmazsa biri pişman etmiyor, yıpratmıyor... Aynı kalıyor değer...
Yalnızlık, bir pişmanlık kadar bile az hatıra barındırmıyorsa, pişman olmalıymışım...
Vazgeçmeliymişim senden meğer...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder