En büyük korku nedir biliyor musun?
Ben yeni öğrendim. En büyük korku, kaybedecek hiçbir şeyin yok
görünürken, kimsenin bilemediği bir şey olduğunu öğrenmek, kendine acımazken,
en büyük kaybının kendin olduğunu öğrenmek !
Hiçbir şey için üzülmeye değmez… Ben üzüntülerimi, damla damla
silmekten vazgeçtim. Atık üzülmemeyi öğrendim. En değerleri şeyleri feda etmek için
biçilen değerleri yendim... Ve nihayet tükenmez gibi görünen değerlerden ben
tükendim. Her sözüne inandım, her defasında başka bir omuza ağladım, düştüm, yine kalktım, yine koşulsuz güvenmeliyim dedikçe yıprandım, ve bu
sefer hıçkırırken diri gömüldüm… O zaman gördüm acı çeken gerçeklerin kurgusal
yalanını.
Ölümü dilercesine öldürüldüm sevdikçe. Her yeni güzel fırsat doğdukça önümü kapattı iri omuzlar, beni gölgede eritti sözler.. Yapayalnızdım… Anladım, çıkmaz felek, çarkı kırık, parçası kayıp.. Avucumda bir tutam tuz, ve kendimle ben kalmışım… Sensiz de dayanmışım…
Ölümü dilercesine öldürüldüm sevdikçe. Her yeni güzel fırsat doğdukça önümü kapattı iri omuzlar, beni gölgede eritti sözler.. Yapayalnızdım… Anladım, çıkmaz felek, çarkı kırık, parçası kayıp.. Avucumda bir tutam tuz, ve kendimle ben kalmışım… Sensiz de dayanmışım…
Hissedince her zerremde yaşayabileceğim
en büyük korkuyu… Tanrım ne olur, böyle yalnız, güçsüz; bırakma elimi ! Beni koru…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder